ผมชอบเข้าไปคุยในบลูแพนเนทของพันทิป มีใครไม่เคยใช้บริการของพันทิปบ้างครับ นั่นไง..สงสัยเปิดแต่ยูทูปฟังเพลง ผมเองก็ไม่รู้ใครนักหนาเอาเพลงมาใส่ไว้ให้ชาวบ้านได้เปิดฟังฟรีๆ ทั้งวัน แผ่นผีซีดีเถื่อนเลยต้องลาโลงลงหลุมกันหมด

           ในพันทิปนั้น มีเรื่องแปลกอยู่เรื่องที่ผมอยากเล่า เวลาผมเขียนหรือตั้งกะทู้เกี่ยวกับการท่องเที่ยวในเพื่อนบ้านเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ติดกับรั้วบ้านเรา ลาว เขมร พม่า หรือเลยไปนิดถึงเวียดนาม ผมนั่งคุยกันข้ามวันก็มีครับ บางทีก็มีเสริมเติมเข้ามาเรื่อยๆ ผมหมายถึงข้อมูลจากผู้รู้ ผู้ที่มีประสบการณ์ กับเรื่องนั้นตรงๆ เข้ามาเพิ่มความรู้แปะไว้ที่กะทู้

           ไม่ได้มีผมคนเดียวที่ได้ข้อมูล หลายคนครับได้ข้อมูลล่าสุดไปใช้งาน อันนี้ต้องขอบคุณโลกที่มีความเจริญรุดหน้ามากๆ เราสื่อสารพูดคุยกับใครก็ได้ที่มีความสนใจในเรื่องเดียวกัน ถ้าเป็นเมื่อก่อนการหาความรู้นั้น ถ้าเอาให้ชัดๆ มันเป็นเรื่องในห้องเรียน แต่เดี๋ยวนี้..ไม่ใช่

เราเรียนรู้โดยผ่านเทคโนโลยี

           เช่นกันครับ ในพันทิปนั้นถ้าเป็นเรื่องรอบๆ บ้านที่ผมว่านั้นเสียงตอบรับดี ถ้าไกลออกไปหน่อยอย่างฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย หลายกะทู้เงียบเป็นกะทู้ลอยๆ ผมเลยสรุปเอาแต่ผมเองนะว่า ถ้าเป็นเรื่องใกล้บ้านเราจะสนใจ อาจเป็นเพราะมีชายแดนติดกันไปมาหากันง่าย มีพื้นฐานใกล้เคียงกัน

           โดยเฉพาะลาวกับพม่านี่ ตั้งกระทู้เมื่อไรได้ความรู้เพิ่มเติมทุกที ลองเข้าไปอ่านดูครับ ดูวันเวลาและปีที่ตั้งกระทู้ด้วย เก่ามากข้อมูลก็รุ่นพระเจ้าสามเหา สามเหาแบบนี้ไม่ค่อยได้อะไร ส่วนมากดำน้ำมาทั้งนั้น ดูข้อมูลปีล่าสุด ดูแบบที่มีลิงค์นะ แบบนี้มันพอทำเนาได้ว่าคนทำมีความตั้งใจให้ข้อมูล

ดูอาหารเขมรกันอีกที

นานเป็นปี เราได้กินกันที

ยังติดอารมณ์เขมรอยู่ครับ ฉบับที่แล้วผมพูดไว้ว่า จะพาไปดูหัวเมืองลาวติดชายแดนจีนโน้น ที่นั่นคนไทยน้อยคนจะมีโอกาสได้ไป เอาไว้ก่อนครับ กระโดดไปกระโดดมาเดี๋ยวอ่านแล้วปรับความรู้สึกไม่ทัน ไหนๆ ก็มารัตนคีรีแล้ว ดูอาหารกันหน่อย ดูเพื่อเปรียบเทียบกับเมืองอื่นๆ และเหมือนเดิมอาหารก็คืออาหาร อาหารทุกจานมีประโยชน์ต่อร่างกายทั้งนั้น เรามาดูอาหารเพื่อนบ้าน ไม่ได้ดูว่าของใครน่ากินกว่ากัน ดีกว่ากัน ดูเพื่อเผื่อได้มีโอกาสเดินทางไปเที่ยวเพื่อนบ้าน เราจะได้พอรู้จักหน้าตาอาหารกันบ้าง

ก๋วยเตี๋ยว..อาหารอาเซียน

แตกต่างกันบ้างนิดหน่อย

           คราวที่แล้วผมก็เอาลงให้ดู เป็นก๋วยเตี๋ยวเนื้อแต่ใส่ขาหมูเล็กมาให้ มีใบสะระแหน่โรยมาบนชาม เป็นก๋วยเตี๋ยวกลิ่นที่ผมไม่คุ้นเคยเลย แปลกจมูกดี คนเขมรเรียกก๋วยเตี๋ยวว่า “กุยเตียว” ซึ่งออกเสียงเกือบเหมือนของเรา

           รูปแบบกุยเตียวก็เหมือนก๋วยเตี๋ยว แต่กุยเตียวเขมรนั้น เท่าที่ผมแวะกินเป็นอาหารหลักมื้อกลางวันมาหลายๆ เมือง ยังไม่เคยเจอน้ำซุปปรุงด้วยซอสสีดำเข้มข้นแบบก๋วยเตี๋ยวเรือบ้านเรา น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวในเขมรเจอแต่น้ำซุปใส นอกนั้นส่วนประกอบอื่นๆ คล้ายๆ กับเรา ไก่ ปลา หมู ลูกชิ้น แต่สิ่งที่คนเขมรชอบต้องกุยเตียวเนื้อ อันนี้มีเยอะหลายร้าน

กุยเตียวก็เหมือนก๋วยเตี๋ยว

อาหารกลางวันง่ายๆ ของเขมร

ที่สำคัญหากินได้ง่ายกว่าข้าวแกงเขมร

           รู้จัก “อาม็อกเตร็ย” ไหมครับ? ชื่อก็เป็นภาษาเขมรอยู่แล้ว ภาษาเขมรต้องเขียนมีตัวรอเรือแทรกอยู่ด้วยบ่อยๆ เวลาพูดฟังเพลินดีครับ ทีนี้

           อาม็อกหรืออาม็อกเตร็ยก็คือห่อหมก อย่าเพิ่งยิ้มสิครับ เพราะนี่เป็นอาหารที่มีชื่อขึ้นหน้าเมนูเมืองเขมรจริงๆ ร้านอาหารหรูๆ โชว์เมนูกันเลย

           ห่อหมกบ้านเรานั้น บางร้านก็เป็นอาหารนอกเมนู ที่ไม่ได้เขียนใส่ไว้ในเมนูแนะนำอาหาร แต่พ่อครัวหลับตาทำก็ทำออกมาเก็บเงินลูกค้าได้ ทำเป็นไหมครับห่อหมกหรือเป็นแต่ห่อหมด เมนูที่ง่ายมากๆ ของที่นอนอยู่ในครัวร้านอาหารทุกร้านหยิบมาทำห่อหมกได้ทั้งนั้น ครึ่งชั่วโมงก็ได้กิน แน่นอนมันดูง่าย สำหรับคนพอทำอาหารเป็น คือโกแพทเป็นขี้เมาเก่าครับ เวลาเที่ยวกับเพื่อนๆ ไม่ค่อยได้จ่ายตังค์ เพราะยืนทำกับแกล้มอยู่หน้าเตาเสมอ ของดีๆ ผมได้กินก่อนทุกทีละ

           “อาม็อกเตร็ย” เป็นของขึ้นชื่อในร้านอาหารเขมร เมนูต้นๆ เลย รสชาติคล้ายห่อหมกไทย หน้าตาก็เหมือนฝาแฝดกันทุกอย่าง มีเพียงรสชาติที่คนไทยใครได้กินก็บอกได้ และชี้ถูกว่าอันไหนห่อหมกอันไหนอาม็อกเตร็ย สำหรับผมแล้วอาม็อกนั้นจะรสอ่อนกว่าห่อหมก เครื่องแกงน้อยกว่า และมีรสหวานนำนิดหน่อย..พอคุ้นยังครับ

           ห่อหมกเขมรนี้จะมีอยู่เฉพาะในร้านอาหารตามสั่งเท่านั้นหรือในเหลาโรงแรม ส่วนร้านข้าวแกงธรรมดานั้นหายากมาก ร้านไหนมีอาม็อกเตร็ยต้องถือว่าเป็นร้านที่มีฝีมือ หนาวนี้ถ้าได้ไปเที่ยวเขมรลองดูครับ เมืองไหนก็มีเพราะเป็นเมนูขึ้นชื่อ ถ้าคุณเดินเข้าร้านอาหารแล้วให้เขาแนะนำรายการ รับรองอาม็อกนี้ ชื่อจะต้องติดอยู่ในบิลที่คุณกำลังจะจ่ายเงิน

อาม็อกเตร็ย เมนูติดหูเขมร

ต้องปลา และปลาเท่านั้น

           ชามกลมๆ น้ำใสๆ (อีกแล้ว) มีหนักผักใบมีพริกแดงมาเม็ดหนึ่ง มะเขือเทศลูกหนึ่ง แถ่น แถ่น แถ๊น อะไรเอ่ยรู้ไหมครับ มันก็คือต้มยำปลาช่อน ราคาชามนี้ผมจำไม่แม่นนะว่าเท่าไหร่ จ่ายไปเถอะครับ มาเที่ยวกันทั้งทีเกินกันสิบยี่สิบเรื่องจิ๊บๆ มัวแต่พึมพำถูกแพง ข้างโต๊ะอิ่มตะแคงชามไปแล้ว

รสชาติต้มยำปลาช่อน

           ใช่ไหม จืดครับสำหรับลิ้นคนไทย แค่ยกมาตั้งก็พอคลำทางรสชาติได้แล้ว เมืองเขมรอาหารที่เขาว่าเผ็ดๆ นั้นมันทำอะไรลิ้นผมไม่ได้เลย รสจัดจ้านจะไม่ใช่รสอาหารเขมร ส่วนมากออกทางหวานๆ คนที่ไม่ชอบรสน้ำตาลในกับข้าว คงไม่ถนัดอาหารพื้นเมืองเขมรแน่ๆ เดี๋ยวผมพาไปดูเมนูอื่นกันบ้าง.. แกงส้ม

           มองออกไหมครับชามไหนแกงส้ม ชามที่น้ำสีส้มๆ มีใบกระเพราสดเขียวๆ ลอยหน้าอยู่นั่นละแกงส้มเขมร มองผ่านๆ ก็คล้ายแกงส้มบ้านเรา ส่วนมากก็ปลา เพราะเมืองเขมรปลาเยอะจริงๆ มีผักบุ้งกับเครื่องแกงส้มที่รสอ่อนกว่าบ้านเรานิดหน่อย เมื่ออ่อนพริกแกงส้มรสชาติมันจะไปทางไหนได้ละครับ หวานๆ กินเพลินดี คนเขมรเรียกแกงส้มว่าสะลอมะจู เครือง หรือบางทีก็สั้นๆ..สะลอมะจู

           ถ้าได้มีโอกาสไปเมืองไหนหรือประเทศใด ถึงที่นั่นจะมีร้านอาหารไทยขายแทรกอยู่ ก็อย่าไปกินอาหารไทยนอกแผ่นดินไทยเลย อย่างแรกรสชาติมันได้ถูกทำให้เจือจางลง ซึ่งกินแล้วเดินออกจากร้านเสียดายตังค์ทันที

           อย่างที่สอง อุตส่าห์ดั้นด้นเดินทางมาไกล ไหนเลยจะกินแต่สิ่งที่คุ้นเคย การได้กินอาหารประจำถิ่นเป็นเรื่องน่าสนใจ เราได้เรียนรู้การใช้ชีวิต การอยู่การกินของคนประจำถิ่นได้ จากอาหาร แน่นอนก็ต้องกินไปด้วยพอมีจังหวะก็ถามคุยเอากับบริกรนั้นได้ว่า จานนี้คืออะไร กินยังไง ทำจากอะไร รับประกันเค้าอยากอธิบายอาหารเค้าเท่าที่เค้าทำได้..ลองดูครับ

อาหารไทยกินได้ทั่วโลก

อร่อยที่สุด..เมืองไทย

           เอาจานไหนต่อดีครับ เขมรนั้นเป็นชาติที่มีอาหารหลากหลายไม่แพ้ชาติใด แต่ชาติที่มีอาหารหลากหลาย มีให้กิน ไม่ซ้ำเมนูมากที่สุดในโลก ไม่มีใครเกินไทยแลนด์แล้วครับ นี่ผมว่ากันในอาเซียนนะ ไว้มีโอกาสไปไกลกว่านี้

จะมาบอกอีกที

           ทีนี้..เอาอันนี้ดีกว่า คนไทยหลายคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ขนมปังแท่งๆ นี้ ก็หาซื้อกินได้ในแผ่นดินเขมร ข้าวจี่ หรือปาเต๊ะ หรือที่สากลหน่อยเรียก Local Sandwich

           ข้าวจี่หรือปาเต๊ะนี่ ถ้าใครพูดถึงไม่รู้ไปตกเมืองลาวได้ยังไง ทั้งๆ ที่มีอยู่หลายประเทศในอาเซียนลงไปฟิลิปปินส์ มาเลย์ อินโด ก็หากินได้ และผมเองก็ไม่รู้ว่าจานด่วนนี้คนไทยมีชื่อเฉพาะเรียกกันว่าอะไร เอาชื่อไทยนะ และผมว่าหลายคนก็ไม่รู้ด้วยว่า ถ้าจะกิน Local Sandwich นี้ เราต้องไปซื้อที่ไหน คุณรู้ไหมครับ ซื้อกินที่ไหนได้บ้าง...นั่นไง

           ที่ผมเขียนว่า..นั่นไง ผมหมายถึงว่าหลายคนคงทาย กรุงเทพฯ มั้ง อุบลฯ มั้ง ประมาณนั้น ผมไม่บอกดีกว่าว่าจังหวัดไหน มีขนมปังแท่งๆ ผ่าตรงกลางแบบนี้

           หน้ากระดาษหมดแล้ว เราเพิ่งแจกทริปฟรีๆ ให้นักท่องเที่ยวคนที่ ๓๒ ล้าน ผู้โชคดีเป็นสาวชาวไต้หวัน ก่อนสิ้นปีนี้ เรามาลุ้นว่าคนที่ ๓๕ ล้าน จะผ่านประตูเมืองเข้ามาหรือไม่ ยินดีต้อนรับนักท่องเที่ยวครับ        

โกแพท...

นสพ.โคราชคนอีสาน ปีที่ ๔๓ ฉบับที่ ๒๔๗๖ วันอังคารที่ ๒๖ - วันอาทิตย์ที่ ๓๑ เดือนธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๐